Becoming the Fourteenth Moon (ماه شب چهارده شدگی) (2020)

I made this durational artwork as part of the “19 Acts of COVID-19 Bravery” online exhibition: https://actsofbravery.thepeoplemovers.co/ You can see all the videos of my poetry performances on the festival website, added one at a time every night for the 14 nights duration of the performance.

Artist’s Manifesto: I will write one poem every day for fourteen consecutive days, while sheltering in place at my apartment in Santa Barbara during the COVID-19 pandemic. I will read the poem and record myself every night in a different spot inside the landscape of my apartment. I will then release the video online at midnight. Fourteen days allude to the incubation period of this disease, as well as the mandatory quarantine time if exposed to the virus. I will not step out of my apartment in the 14 days duration of the performance. In Persian culture and poetry, the full moon is also referred to as “the Moon of the Fourteenth Night.” I will begin my durational performance on the night of the new moon, reaching with every poem towards the fourteen-night-moon.
#BecomingThe14thMoon

Night 1 Poem: “One Moment Inside the Pink Clouds”

A piece of cotton candy
Inside the blue plate
reaching with my hands
Through the glass walls
Feeling the chilly blows of the morning breeze

The gentle touch
Of the the tip of your knuckles
your icy leathery skin
Tickled my neck
Followed the black spirals
Curling behind my ears

Here’s a gift
one drop of morning dew
From my skin to yours

Lightning struck
Not once but thrice
Down my spinal cord, slipped on my calves
brain froze my toes

My body weight on yours
black, Blue, white
An electric spark passed through my thighs
Across your umbilical cord
To my fetus inside

Here’s a gift
One drop of morning dew
From my skin to yours

Dripping off my lips
Twirling on your skin
Drowning down the spirals
in your navel cords

Wiping off the mist
over the windows
I reached through the glass
My hands held yours
The clouds were cold
I felt your fingertips
Inside the blues

Night 2 Poem: “The Taste of Orange Frosting”

Today’s my birthday
I’m Excited about the cake
Or one big pie
That i can poke and sneak a bite from
Before candles are put inside

I want my cake with orange frosting
A little touch of zest and anger
They are saying it’s not very common
And i’m saying neither am I

Today’s my birthday
I am quite sure
Today one lash fell on my cheeks
Should’ve checked then
Which side it was
I made a wish, closed my eyes
And blew so hard
that it would pass through the walls

I know somewhere
There is still
a group of kids
Jumping off ropes
Singing outside

I know those eyes
Looking at mine
Those long eyelashes
Joyful and shy
One day, one year,
One little girl
Followed one bird
Pretty white pigeon
And lost her mom

The white pigeon
Stayed with her
Year after year
Until she died
And every night
Before bedtime
Told her one blue
Little lullaby

Today’s my birthday
I know somewhere, sometimes today
some part of me must have been born
some part of me must have said bye
Where is my wish
Wonder how high
It could have gone, up in the sky
My face’s still, feeling itchy
I wish I knew, which cheek, which eye

Never liked candles
Or the small holes
They leave behind
Something you use, both in birthdays and funerals
You can’t watch them
Flaring too long
Or they will die
inside your cake
And kill the smell of orange pie

Today’s my birthday
I’m quite sure
And i want to
both laugh and cry
They are saying it’s not very common
And i’m saying neither am I

Night 3 Poem: “Missing”

“گمشده”
من از خانه ی گم شده‌ای می آیم
که دالان‌های تاریکش بوی نا می داد
خانه ی پیرزن دوست داشتنی زمان

پیرزنی که عیدها شیرینی می پخت
و بوی شیرینی‌هایش تا کوچه‌های دور می آمد
دالان هایی با پروانگان، مرده

I am coming from A Home that went missing one night

A home with narrow dark corridors that smelled of mildew

The home of the beloved old lady of time Who used to bake cookies at the beginning of every springAnd the smell of her baking filled the air All the way to far far allies

A home whose corridors died with their butterflies

Night 4 Poem: “Jumping Rope” – Farsi Version

“طناب بازی”
در صدایت که صدایم کرد که کیفم را بیار
که در خس خس خار دار دستگاه تنفست
که در حالت را پرسیدنم جای ناخن هایی مانده که بی‌صدا خطی کشید
در حنجرهٔ دخترک که بین کارتون‌های ساعت ۵ و کباب دیگی ساعت ۸ طناب بازی میکرد
خطی به عمق تخت سیاه سبز
در صدای خاموش سرفه‌ای که در سینه ترک خورد
وقتی که عروسک قرمزپوش دخترک با موهای کامواییش در یک بعداز ظهر چارشنبه مرد
در کوچه‌ای که در آن دخترک بلند بلند شعرهای راهنماییش را می خواند
در لی لی لی گچی یه مستطیلی عرق کردهٔ آن کوچه که میرسید به پارکی خلوت، با سه نیمکتش که خاکستری
پارکی که دخترک در آن روزی پوست ماری را انگشت زد
و خندید
و جیغ کشید
جیغ جیغ، لی لی، پیراهن بافتنی قرمز عروسکی به اسم شیرین
که دگمه ش از گردنش همیشه آویزان بود
برگ برگ، خط خط، جیغ جیغ، خطوط پیشانی پدر که تا ابدیت میرفت/ تا کهکشانی دیگر
.می رفت تا موازات طره‌های آبی رنگ کاموایی شیرین
شیرین که دگمه ش از گردنش همیشه آویزان بود
عروسکی که دخترک روزی روی صورتش صورتی دیگر کشید
با جوهر پس دادهٔ خودکار بیک
و شیرین میخندید شیک، با ۳ لب و ۵ ابرو
در راه راه، کج کج، خطهای درهم کنار چشم‌های پدر
و صدای خس خس نفس هایی که می خارید
در گرد و خاک ترک ترک خورده ی دیافراگم کاه گلی‌اش گچی
در راه راه، میله‌های آبی رنگی که در مرگ مرگ  برگ دفتری سفید به سیاه چاله رسید
در دفتر مشقی که تنها به یک منگنه بند بود
وقتی خس خس، گچ گچ فرو ریخت در جیغ جیغ سرفه سرفه سکوت ترک ترک خورده منجمدی/  در قرمزگاه آویزان لوزهٔ سومش
در صدایت که صدایم کرد که کیفم را بیار
در سکوت سرد چارشنبه آن کوچه باریک
در وزن شعری که در حنجره اش/  دخترک هنوز طناب بازی میکرد
و شیرین با دگمه‌ اش که از گردنش آویزان

Night 5 Poem: “Jumping Rope” – English Version

In the barbwire in your voice
In the hovering chalk
when you called my name to bring your purse
The screeching response of the ventilator
scratched its nails
on the old green chalkboard in my room On a white line As deep as the lines, under papa’s eyes.

A line to a naked summer afternoon On a wednesday
when i had a funeral for my doll, Shireen
In an alley ending in a small garden with three grey benches  Shireen with a red crochet dress Shireen with a button hanging from her neck Shireen with blue woolen hair, looking like the lines on papa’s face

To a time between the cartoons of 5pm and the 8 o’clock meatloaf
When i jumped rope and ate oranges in the alley
Shireen would sit and stare In a white chalk square

Shireen smiled with three lips and 5 brows on a face that I drew on hers one day On a face that I drew with a blue ink pen
Shireen’s eye-brows looked like the lines on the forehead of papa

In the screeching of the ventilator In the hovering chalk
when you called my name to bring you your purse
i drew a hopscotch In my notebook
with blue lines a hopscotch for Shireen
Shireen who smiled with three lips and five brows.

Night 6 Poem: “A Blossom”

I want one breath
Between you and I
Inside our lungs
inhaling from yours
exhaling through mine

I want one breath
Lend me your lungs,
your gills,
your skin maybe,
Lend me any part of you Which you breathe through

I want one breath Through your lungs Even if filled with
Nitrogen and lead
Virus and dungs
Let’s collect them all
and make a house Of paper and lead Sand and nitrogen
Virus and muds
A little house
for you and I Where we can play Take the poison Add the sunshine bake a pie Where we can make, the virus tickled Where we get, the lead tricked

I want one breath An inhale from the the roots
of the little sapling, inside your lung
To grow with leaves, with stem, with buds
through an exhale inside my song

I want to plant it, in the garden
So we can both Water the tree With the red can
in the backyard
one day maybe,
it will blossom
and you can pick
one flower Bring it for me Leave on my hair One little bud

I want one breath
Lend me your lungs,
your gills,
your skin maybe

————————————————————————————–

Night 7 Poem: “A Poem Half-Full of Moon”

“نیمی پر از ماه”

…شششششش
گوش کن

گوش کن، با این سکوت که می گوید چشمانم با تو

به شب هنگام
ماه را که می نگری
سکوت گمشده را تقسیم کن با او

ماه به نیم‌اش نزدیک میشود

—

Shhhhh
Listen

Night 8 Poem: “To the Depth of a Pond”

Dreamt the moon
In the Frame of the Pond

In the fall of a leaf
In the pitch-dark pond
The frog was lost
In the trembling moon

As we have been In the width of the night
On a voyage
Into the depth of the Moon’s solitude ——-

“به اعماق برکه”

قورباغهٔ نارنجی
در قاب برکه
ماه را خواب میدید

خوابی لرزان
در فرود یک برگ
و قورباغه‌ای که در تصویر ماه گم شد

و ما
در آرزو هایی
به حجم یک شب
در یک سفر
به عمق تنهایی ماه در برکه

و ماه که در خواب قورباغه غرق

Night 9 Poem: “One Night, in My Bowl”

“شبی در یک لیوان”

در آن لیوان
در آنکه میرقصد ماه
موج میشود هوای خندیدن هات

ماه را میگذارم
بر لب
با لیوان

—

In the water
In the moon dancing
In a bowl
The waves of your laughter fade away to the moon

Night 10 Poem:  “One Night, Maybe” – Farsi Version

“امشب، شاید”

هیولایی است که دستهایش مرا میترسند
هیولای سیاه شب
که جیب‌هایش پر است
از دستمال و دستکش
با بوی خشک شدهٔ الکل

صدای پایش میاید
درها را می بندم بر او
درهایی تو در تو

در زیر سقفی، که روزی، که یادم نمی آید، شاید افتادم از سوراخی که ندیدم، از درونش پایین، از لوله دودکشی شاید، که روزی، کسی مرا در این اتاق انداخت
کسی با دستهای بزرگ یک هیولای نامرئی
که جیبهایش پر بود، از دستمال‌های سفید الکلی

شاید هم که پرتاب شده‌ام روزی
در خواب دخترکی شاید
که شکل ماه را داشت
دختری از آن سوی محلهٔ شب
با جیبهایی پر از پولک ستاره
که دستهایش هر یک
با پنج شاخه شمع منورایی
ستاره می ریخت در دستهای کودکان خیابانی

صدای پایش می آید
درها را می بندم بر او
درهایی تو در تو

و چراغی روشن می‌کنم امشب
که شاید هیولا، که دستهایش مرا می ترساند
دود شود، برود
شمیم شب را ببرد با خود
تا دور، تا درون آن دودکش نامرئی
برود شاید
امشب
امشب شاید برود

Night 11 Poem:  “One Night, Maybe” – English Version

There is a monster
Whose hands i’m scared of
The black monster of night
With pockets filled
With alcohol-drenched
Kleenex and gloves

I hear his footsteps
I close the door
Door behind door

Through the ceiling / one day / maybe / i was thrown/ into my room / from a hole/ maybe/ or a chimney/ somewhere hidden in the ceiling / a thrownness / into my room
By the hands of a monster
Maybe
One day

Or maybe
I was thrown
Into the dream of a girl
Who had the face of the moon
A girl who lived behind the alleys of the night
With pockets full of stars
And five branches of menorah in her fingers who, every night poured the stars In the hands of the children on the street

I hear his footsteps
I close the door
Door behind door

And i will light
a candle
Tonight

Maybe
the monster of night
Whose hands i’m scared of
Will turn
into flames
And with the smoke
Will leave
The smell of darkness
Through the chimney
Or a hole,
Somewhere hidden, in the ceiling
The monster maybe
Will leave tonight

Tonight
Maybe
He’ll leave

Night 12 Poem:  “Hello, Prisoner” – Farsi Version

“سلام زندانی”

زندانی سلام

می چینم امشب
یک شاخه از ماه
هنگام که می‌گذرد
از پشت پنجره
در قرنطینه
آرام، آرام

می گویم با تو
سلام زندانی
میدانم که میدانی
درها باز خواهد شد
روزی

تا آن هنگام
می دهمت وام
مهتاب را
که قاب کرده ام
در قالب خیال
در آسمان قرنطینه

Night 13 Poem: “Hello, Prisoner” – English Version

Hello Prisoner, I say

Tonight I’ll pick
A fresh stem of moon
From the sky
As if glides
Across the windows
In my quarantine

Night 14 (Last Night): “She, Naked”

“او، برهنه”

از خانهٔ شب آماده بود او
پا برهنه
تنها
با پیاله‌ای شراب در چشمانش

————————————————————————————–